REACTIES VAN TOESCHOUWERS
“Wat een kracht, wat een presentatie. Neen, géén theater maar rauwe werkelijkheid. Hoe jij dat hebt neergezet, daar heb ik géén woorden voor!!! Je kan op geen betere manier Emily’s strijd met het leven in beeld brengen. Ik hoop dat je beseft dat je met deze voorstelling de wereld een stuk menselijker gemaakt hebt en nog zult maken. Duizendmaal dank!”
“Bedankt voor deze dappere, dappere, moedige en lieve voorstelling. Ik was zo woest, zo verdrietig en ook vol van de gezamenlijke mensenliefde… En ook de onmacht. Ik kende Emily niet maar heb haar vanavond gevoeld. Als theater dit mag zijn, dan komt alles goed. Merci.”
“Mijn vader en geweldig lief hebben de keuze gemaakt om uit het leven te stappen. De stormen van vedriet, pijn, boosheid, onmacht,… Hebben jullie met weinig woorden duidelijk verteld. Bedankt daarvoor! Het was kippenvel van begin tot het einde. Bedankt om dit te maken! Echt bedankt.”
“Ooh.. Ooh… Zóo mooi gebracht! Respect! Loslaten.. is op een andere manier vasthouden… Ondanks ik al lang (32j) psychiatrisch verpleegkunde ben.. ben ik nu ook nog effe sprakeloos.. Zo herkenbaar, vanuit de verschillende hoeken. De combi van Michèle en Grete: gewoon perfect! Het komt binnen… De communicatie met de trommels, de “heartbeat”,…”
“Ik heb deze voorstelling ook al in de les gezien. Verpleegkunde 3e jaar. En dat was heel heftig. Maar ik MOEST en zou dit live zien!
Ik ben zo blij dat ik dit heb mogen meemaken! Bedankt. Je geeft mijn zware verdriet woorden waar ik troost in vind.
En dat doet pijn, maar ook deugd. Wat een performance! Muziek was ook prachtig. Bedankt!”
“Zo mooi gebracht, verwoord en getoond. Het was zo (pijnlijk) herkenbaar met momenten en beide perspectieven werden zo echt en authentiek gebracht. Knap gedaan!”
“Zoveel liefde moet je voor iemand voelen om die persoon zo’n mooie unieke stem te geven…
Dit is vriendschap van het hoogste niveau en theater dat de scène ver overstijgt. Merci.”
“Enorm sterk om je emoties en perspectief zo sterk, empatisch en confronterend onder woorden te brengen. Geslaagd. Diepmenselijk.”
“Allerliefste Michèle, Matti, team. Beklijvend, grappig, ontroerend, meeslepend, frustrerend, mooi.
Jullie hebben een parel neergezet waar ik nog jaren, voor altijd, aan zal terugdenken.”
“Het was een voorrecht om naar het verhaal van Michèle en Emily te mogen luisteren. En om jullie voorstelling te mogen zien. Heftig en aangrijpend, liefdevol en respectvol en toch een kat een kat durven noemen. Prachtig gedaan.”
Sven Speybroeck
Presentator Radio 1 naar aanleiding van een interview voor ‘Interne Keuken’
‘’Via similes heb ik deze namiddag jullie uitgeklede versie gezien van ‘Emily, such fun’ en ik vind geen woorden om te beschrijven hoe ongelooflijk knap en sterk ik die vind… Niet alleen zie, hoor en voel ik Emily! Ik herken ook de dynamiek bij de mensen rond haar. Ik voel de gruwelijke onmacht, de splinters hoop, de kwaadheid, de liefde, het mee-lijden aan haar lijden, het intense verdriet… Ik heb zelden zo een gelaagd en genuanceerd verhaal rond de euthanasie van iemand met een ondraaglijk psychisch lijden gezien.’
Ann Callebert
Auteur van ‘Herstel als antwoord op euthanasie’
“Eergisteren mocht ik als geluidstechnicus meewerken aan een captatie van dit stuk. Ik krijg nog steeds kippenvel terwijl ik dit schrijf. Zelden een actrice zo diep zien gaan en zo’ n rollercoaster van emoties op een uur en half zien voorbij flitsen. Wanneer die ganse covid shizzle voorbij is en we weer naar theater kunnen is dit écht een voorstelling die je moet gezien hebben!
Bedankt, Mattias en Michèle, ik geraak er niet over uitgepraat. Thanks for letting me into your world.”
Hans de Coninck
‘Je krijgt een inkijk in psychisch lijden dat we in wezen niet kunnen vatten als je zelf gewoon zin hebt om te leven, een drive ervaart om er te zijn. Toch weet ik dat een mens niet zoveel nodig heeft om wezenlijk de draad te verliezen, kortstondig of voor langere tijd.
Het moet een hel zijn als je er niet (meer) wil zijn en er toch bent. Euthanasie is een reddingsboei maar eentje waar niet lichtzinnig mee kan omgesprongen worden. Voor de omgeving is het ook bijzonder pijnlijk om dit lijden van iemand die je graag ziet mee te voelen. Dat proces werd ook mooi weer gegeven. Wat er in de psychiatrie gebeurt…tja, goede dingen en minder fraaie dingen.
We kunnen alleen maar hopen dat de omgang met psychisch lijdende mensen steeds menselijker zal worden.
Het acteertalent was schitterend!’
Anoniem
‘Met een dochter van 23 die aan het begin staat van een euthanasie-aanvraag, was dit voor ons een aangrijpend mooie voorstelling…. Het kan niet béter , en met zoveel respect, vertellen hoe het waarschijnlijk voelt voor degenen die worstelen….
Dankjewel!’
Anoniem
‘Dag Michèle,
Eigenlijk ken ik jou niet, en om eerlijk te zijn; jij mij nog minder. Al heb ik een streepje voor.
Je hebt me een blik gegund in een deel van jouw leven en vooral dat van Emily.
De voorstelling in The Neverending Park greep me naar de keel, benam mij adem en nagelde me aan de grond.
Maar op een goede manier. Het vergt veel moed en een groot kunnen om zoiets te brengen.
Omdat je zelf het belang van de boodschap die jullie brengen kent, hoef ik die niet meer te onderstrepen.
Er rest me niets dan jou te bedanken voor jouw verhaal, jullie verhaal, haar verhaal.
Het verhaal dat niet alleen verteld, vooral ook aanhoord moet worden.
Bedankt! Jouw voorstelling was – zonder dat dit de bedoeling was – een grote hulp.’
Anoniem